Bazı mekânlar vardır, kapısından girdiğiniz an sizi sadece bir masaya değil, bambaşka bir dünyaya oturtur. İçeriye adım attığımda beni ilk karşılayan, taze pişmiş yemeklerin davetkâr kokusu ve insanların tatlı sohbet mırıltıları oldu. Rustik ahşap masalar, dostlarla paylaşılacak uzun sohbetleri ve lezzetli yemekleri müjdeler gibiydi. Ama bu mekânın asıl büyüsü, henüz farkında olmadığım bir sürprizde saklıydı.
15 Temmuz Şehitler Köprüsü, Asya ve Avrupa'yı bir gerdanlık gibi birbirine bağlıyordu. Köprünün ve şehrin ışıkları, durgun sular üzerinde büyüleyici yansımalar yaparak adeta dans ediyordu.
Bu sadece bir akşam yemeği değil; bu, bir atmosfere, bir anıya, bir özleme yapılan yolculuktu. Bu mekân, bir duvar kağıdının sadece bir dekorasyon ögesi olmadığını, aynı zamanda bir mekânın kalbi ve ruhu olabileceğini kanıtlıyordu.
Duvarlar sadece tuğladan ibaret değildir. Bazen birer pencere, birer anı ve başka topraklara yazılmış birer davetiyedir. Ve bu akşam ben, en güzel davetiyelerden birine icabet ettim.
BENZER BLOGLAR